Cud nad Wisłą i cuda w życiu królowej Jadwigi.

W tym roku przypada 100 rocznica Bitwy Warszawskiej zwanej „Cudem nad Wisłą” - było to przełomowe starcie zbrojne w historii świata.

Rocznica tego niezwykłego wydarzenia zdecydowała o podjęciu tematu cudów w historii naszej ojczyzny na rozpoczęcie roku szkolnego 2020/2021. Chciałabym przypomnieć także cuda jakie wydarzyły się w życiu Patronki naszej szkoły św. Jadwigi Królowej i za jej wstawiennictwem.

I. Cud nad Wisłą.

Na odrodzoną po 123 latach ojczyznę, która dopiero w 1918 roku odzyskała niepodległość i dopiero powoływała armię, już w 1920 roku czekało kolejne niebezpieczeństwo jakim byli bolszewicy. Armia Czerwona chciała zniszczyć naszą odrodzoną ojczyznę i szerzyć na terenie Europy Zachodniej rewolucję komunistyczną.

Decydująca bitwa wojny polsko-bolszewickiej - Bitwa Warszawska - odbyła się na przedpolach Warszawy w dniach 13-15 sierpnia 1920 roku.

Bitwa ta zdecydowała o zachowaniu przez Polskę niepodległości i uratowaniu Europy, uznawana jest za jedną z najważniejszych w dziejach świata.

Do historii przeszła pod nazwą Cudu nad Wisłą¹.

Cudem było to, że tak słabe, wyniszczone niewolą państwo polskie, bez silnej armii, pokonało potężne mocarstwo rosyjskie. Straty w wojnie polsko-bolszewickiej po polskiej stronie wyniosły 4,5 tys. zabitych, 22 tys. rannych i ok. 10 tys. zaginionych osób. Po stronie rosyjskiej - 25 tysięcy zabitych i rannych oraz 66 tys. wziętych do niewoli.

II. Cuda w życiu królowej Jadwigi.

Cofnijmy się teraz do czasów średniowiecznych, kiedy żyła królowa Jadwiga - patronka naszej szkoły. Badając Jej życiorys napotkamy wiele cudów, które skrupulatnie zanotowali biografowie, lub które przetrwały w legendach.

1. Pierwszym było spotkanie z Chrystusem Ukrzyżowanym w Katedrze na Wawelu. Legendy przekazują, że Chrystus rozmawiał z Jadwigą, że przekazał jej misję w słowach: Fac quod vides. Do dziś na tym ołtarzu pod czarnym krzyżem św. Jadwigi znajduje się łaciński napis ” ten zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa ukrzyżowany wizerunek przemówił do świętej Jadwigi Królowej Polski”.

Niewiele wiemy, co się pod Czarnym Krzyżem Wawelskim dokonało. Tak wyobrażał sobie to niezwykłe wydarzenie malarz Piotr Stachiewcz.

2. Kolejny cud głosi, że królowa zobaczyła, jak z Wisły wyłowiono utopionego chłopca, jedynego syna wdowy z Bochni. Jadwiga przykryła jego zwłoki własnym płaszczem i dziecko ożyło.

3. Kolejny cud przeszedł do historii pod nazwą „Stopki  królowej Jadwigi”. Wg podania, królowa osobiście doglądała budowy kościoła karmelitów na Piasku w 1390, postawiła nogę na kamieniu w czasie, gdy pewien murarz narzekał przed nią na swą biedę.

Królowa dała mu pierścień, a wdzięczny robotnik  odkrył w kamieniu odcisk jej stopki. 

Kamień ten w 1657 odnaleziono i wmurowano w kościele Nawiedzenia N. M. P.

4. Wiele niezwykłych wydarzeń związanych jest z Bieczem, gdzie święta Jadwiga założyła szpital, w którym opatrywała samego Zbawiciela.

III. Cuda po śmierci królowej Jadwigi

1. Dzięki małżeństwu królowej Jadwigi z Władysławem Jagiełłą Litwa została ochrzczona, stała się tak samo chrześcijańska, jak Państwo Krzyżackie. Ale najazdy krzyżackie nie ustały. Ani koronacja Jagiełły, ani chrzest, nie uspokoiły sytuacji wewnętrznej Litwy. Na Litwę powrócił Witold, budując stronnictwo opozycyjne wobec Jagiełły. Podjęto nawet próbę zajęcia Wilna. Wtedy pojawiła się Jadwiga. Miała prawie 18 lat. W 1392r. doprowadziła do Aktu Ostrowskiego. Rozmowy były prowadzone w Ostrowie. Pogodziła braci. Akt ten nie kończy sporu, natomiast inauguruje czynną działalność Jadwigi w sprawach litewskich. Równocześnie Jadwiga będzie walczyć o Ziemię Dobrzyńską. Gdy była już pewna, że wielki mistrz Konrad von Jungingen prowadził podwójną grę, odpowiedziała, że póki ona żyje, zakon nie ma powodu do obaw, ale po jej śmierci dojdzie do wojny z Polską. Czasy Jadwigi były czasem miłosierdzia dla Krzyżaków. Rok 1410 okazał się rokiem sprawiedliwości i rokiem cudu - pokonaliśmy pod Grunwaldem najlepiej wyszkoloną europejską armię - Krzyżaków!².

2. Jadwiga całe życie czekała na dziecko, tymczasem dziecko urodziło się słabe. Ochrzczono je tego samego dnia - 22 czerwca 1399 roku. Nie udało się go utrzymać przy życiu. Elżbieta Bonifacja zmarła po 3 tygodniach, 13 lipca 1399r.

Patrząc po ludzku sytuacja beznadziejna: umarła jej jedyna córeczka, która była następcą tronu, ale przecież przetrwa ród królewski. Władysław Jagiełło będzie miał dwóch synów: Władysława Warneńczyka i Kazimierza Jagiellończyka. Dynastia przetrwała, a królowa Jadwiga mimo, że nie zostawiła następcy tronu, będzie uznawana właśnie za matkę narodu polskiego.

3. 17 lipca 1399 roku przypadł w czwartek. Ostatni dzień życia Królowej Jadwigi. Nie podźwignęła się po porodzie. Ciosem dla niej była śmierć córki. Lekarze byli bezradni. Notariusz kapitulny, na wieść o śmierci królowej, w Roczniku krakowskim, drżącą ze wzruszenia ręką napisał: „Zmarła dziś w południe Najjaśniejsza Pani Jadwiga, Królowa Polski i dziedziczka Węgier. Niestrudzona szerzycielka chwały Bożej, obrończyni Kościoła, sługa sprawiedliwości, wzór wszelkich cnót, pokorna i łaskawa matka sierot, której podobnego człowieka z rodu królewskiego nie widziano na całym obszarze świata”.

Jadwiga zmarła bezpotomnie, ale jej życie i śmierć owocują przez wieki. Nie mogąc być matką dla swego dziecka, stała się matką duchową dla teologów i dla całych pokoleń Polaków. Umierając sporządziła testament, którym – jak powszechnie wiadomo – przeznaczyła wszystkie swe klejnoty na odnowienie Uniwersytetu. Uszanowano jej testament i pochowano ją w koronie ze skóry i z drewnianym berłem. Przekazała narodowi w spadku to co najważniejsze: otworzyła mu źródło wiedzy o Bogu, by stamtąd czerpał światło i życie. Królowa Jadwiga uczy nas jeszcze jednego. Pokazuje, że trzeba Bogu ufać bez reszty i wiedzieć, że dobro owocuje po latach. Pokazuje świętą miłość Ojczyzny, pietyzm dla poczętego życia i wiarę mocną, żywą, światłą, która uczy nas ufności i nadziei, często „wbrew nadziei”³.

Odtąd, przez 600 lat, 17 lipca stał się dniem pamięci o królowej, dniem dziękczynienia i dniem modlitwy o jej kanonizację. Dzień kanonizacji 8 czerwca stał się dniem jej liturgicznego święta: W tym dniu Uniwersytet Jagielloński pamięta o swej współzałożycielce. Pamiętają ci, którzy ją mają za patronkę, w szczególny sposób Siostry Świętej Jadwigi Królowej i Sodalicja św. Jadwigi Królowej i Zespół Szkół im. św. Jadwigi w Żegocinie:)

Jak zauważał biskup Wacław Świeżawski: „Świętość Królowej jest tak wielka, a osobowość tak bogata, że każdy znajdzie w niej coś dla siebie. Duchowni mogą zapalać się od niej gorliwością, o wiarę światłą i pogłębioną. Rodzice mogą ją mieć za orędowniczkę i patronkę ofiarnej miłości do dzieci. Młodzi mogą uczyć się od niej podejmowania decyzji, zwłaszcza trudnych, przez żarliwą modlitwę u stóp Chrystusa Ukrzyżowanego. Dzieci niech się zachwycają jej pięknem i mądrością, jej zamiłowaniem do wiedzy, pokorą, posłuszeństwem i czystością serca. Ludzie różnych zawodów mogą odkrywać dzięki Królowej Jadwidze, że tylko to w życiu jest ważne i warte zachodu, co zbliża nas do Boga, tak w nauce, jak w wychowaniu, kulturze, sztuce, gospodarce i rzemiośle”.

„Ofiara z życia, jeśli zażąda Bóg, jest obowiązkiem. Jest obowiązkiem żołnierzy w imię miłości do Ojczyzny. […] Jest obowiązkiem kobiet w imię miłości do poczętego dziecka⁴.”

Stając u progu kolejnego roku szkolnego, pełnego niepokojów zawierzajmy czekający nas czas Bogu przez ręce Patronki naszej szkoły św. Jadwigi.

Agata Flaga