Utwór po raz pierwszy został wykonany podczas uroczystości 700-lecia powstania Parafii i Żegociny (1993 r.). Liceum Ogólnokształcące powstało także z okazji tego Jubileuszu i przyjęło pieśń jako hymn szkoły po usamodzielnieniu się w roku szkolnym 1997/1998.
Obowiązywał od 22 listopada 2003 r. do fundacji sztandaru. Zmiany: powstała nowa, trzecia zwrotka o Patronce, trzecia zwrotka stała się czwartą.
Obowiązuje od 7 lutego 2009 r. Zmiany: zrezygnowano z drugiej zwrotki, trzecia zwrotka stała się drugą i powstała nowa, trzecia o sztandarze.
I
Szumią rzeki, szumią lasy
I miejscowość dumnie stoi.
Drzewa szumne, pieśni dumne
Wyrastają tu powoli.
Jest w Żegockiej naszej ziemi
Modrość złotem haftowana.
Jest w niej siła, by żywiła
I by była pieśnią dla nas.
II
Dołem górą jak wichurą
Siły nasze naszej ziemi
My ją dzieckiem jak w kolebce
W górę pieśnią wyniesiemy
Gdzie się fala styka z brzegiem
Gdzie pagórki zadumane
Gdzie obłoki białe w niebie
Nasze strony ukochane.
III
Pieśni dumne rozkwitają
W ukochanej naszej ziemi.
W górę serca, bo w tych pieśniach
Serca nasze oddajemy.
Ziemio nasza niepokorna
Piękna ponad inne kraje
Lud żegocki, twój na zawsze,
Pieśń i miłość ci oddaje.
I
Szumią rzeki, szumią lasy
I miejscowość dumnie stoi.
Drzewa szumne, pieśni dumne
Wyrastają tu powoli.
Jest w Żegockiej naszej ziemi
Modrość złotem haftowana.
Jest w niej siła, by żywiła
I by była pieśnią dla nas.
II
Dołem górą jak wichurą
Siły nasze naszej ziemi
My ją dzieckiem jak w kolebce
W górę pieśnią wyniesiemy
Gdzie się fala styka z brzegiem
Gdzie pagórki zadumane
Gdzie obłoki białe w niebie
Nasze strony ukochane.
III
Szumią rzeki, szumią lasy
Z mgieł porannych świat się dźwiga.
Tutaj miejsce swe obrała
Andegaweńska Jadwiga.
Córo Piastów i Królowo,
Ucz nas iść ofiary drogą
I jak Chrystus kiedyś wołać:
"Czyń, co widzisz" dookoła.
IV
Pieśni dumne rozkwitają
W ukochanej naszej ziemi.
W górę serca, bo w tych pieśniach
Serca nasze oddajemy.
Ziemio nasza niepokorna
Piękna ponad inne kraje
Lud żegocki, twój na zawsze,
Pieśń i miłość ci oddaje.
I
Szumią rzeki, szumią lasy
I miejscowość dumnie stoi.
Drzewa szumne, pieśni dumne
Wyrastają tu powoli.
Jest w Żegockiej naszej ziemi
Modrość złotem haftowana.
Jest w niej siła, by żywiła
I by była pieśnią dla nas.
II
Szumią rzeki, szumią lasy
Z mgieł porannych świat się dźwiga.
Tutaj miejsce swe obrała
Andegaweńska Jadwiga.
Córo Piastów i Królowo,
Ucz nas iść ofiary drogą
I jak Chrystus kiedyś wołać:
"Czyń, co widzisz" dookoła.
III
Sztandar błękitny powiewa,
Osłania królewskie włości.
Duch Patronki i Papieża
Uczy prawdy i miłości.
Orzeł się w przestworza wzbija,
Głosząc prawdę po wiek wieki:
"Kto się chce czegoś nauczyć,
Ten prawdziwie jest człowiekiem".
IV
Pieśni dumne rozkwitają
W ukochanej naszej ziemi.
W górę serca, bo w tych pieśniach
Serca nasze oddajemy.
Ziemio nasza niepokorna
Piękna ponad inne kraje
Lud żegocki, twój na zawsze,
Pieśń i miłość ci oddaje.
